موسیقی مردم لفور
موسیقی اصیل وسنتی در لفور سوادكوه نیز مانند دیگر نقاط استان مازندران در گذشته از رونق خوبی برخوردار
بوده و اكنون نیز بندرت در گوشه و كنار این منطقه مورد استفاده قرار گرفته اگرچه علاقمندان بسیاری دارد. ساز
سنتی و اصلی در موسیقی این ناحیه نوع خاصی از نی یا همان لله وا می باشد و هر ملودی آن مضراب ویژه ای
دارد. این ساز از دیر باز تا زمان حاضر بیشتر توسط گالش چوپانان نواخته می شد. قطعاتی مانند. لیلی جان،
عامی دترجان، زَ را، امیری، طالبا و مش حال با لله وا نواخته می شود. هر یك از این ملودی ها از احساسات پاك
و شگرف بومیان بیقرار در دل طبیعت زیبای منطقه حكایت دارد. برای مثال ملودی مش حال هنگامی نواخته می
شود كه چوپان گوسفندان را در هوای برفی، به چرا می برد و بر ا ثر صدا و آوای برخاسته از لله وا، گوسفندان
برف را با پا كنار زده و علفها را پیدا می كنند و به چرا می پردازند. هنگام بازگشت گله نیز ملودی دنباله مش حال
نواخته می شود.امیری خوانی نیز در لفور سوادكوه بسیار رایج بوده و طرفداران زیادی دارد. هنگامی كه آواز
خوانان خوش صوت لفور شعر امیر پازواری شاعر سرگشته و عاشق دوران صفویه را در مایه امیری در بیشه
های پرطراوت و جنگل های سرسبز می خواندند طنین آواز و مفاهیم شعرشان، همگان را به مهمانی آن دامنه
های دلنواز و مراتع سرسبز و كوههای سر به فلك كشیده می برد.
ادامه مطلب